Artikel 5 lid 4 DWU

Een natuurlijk persoon is een mens. Hij kan optreden als zichzelf, maar zich ook voordoen als eigenaar van een onderneming. Deze onderneming heeft dan de vorm van een eenmanszaak. Kenmerk van de eenmanszaak is dat de eigenaar met zijn gehele private vermogen aansprakelijk is voor de rechtshandelingen die hij ten behoeve van de onderneming verricht.

We kennen in Nederland drie vormen van rechtspersonen, te weten de publiekrechtelijke rechtspersonen, kerkgenootschappen en privaatrechtelijke rechtspersonen (artikel 2:1-3 BW). Bij de toepassing van de douanewetgeving zult u vooral de privaatrechtelijke rechtspersonen tegenkomen. Dit zijn de vereniging, de coöperatie, de onderlinge waarborgmaatschappij, de naamloze vennootschap (NV), de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid (BV) en de stichting. Daarnaast bestaan er nog enkele speciale privaatrechtelijke rechtspersonen zoals het Europees Economisch Samenwerkingsverband (EESV). De essentie van een rechtspersoon is dat in beginsel alleen het vermogen van de rechtspersoon aansprakelijk is voor rechtshandelingen verricht in het kader van de onderneming. Een rechtspersoon staat wat het vermogensrecht betreft met een natuurlijk persoon gelijk, tenzij uit de wet het tegendeel voortvloeit (artikel 2:5 BW).

Het DWU kent naast de natuurlijke personen en de rechtspersonen nog een derde categorie van entiteiten die "persoon" zijn in de zin van het DWU. Het DWU beschrijft deze categorie als volgt: "wanneer de geldende voorschriften in deze mogelijkheid voorzien, een vereniging van personen die geen rechtspersoonlijkheid bezit maar krachtens het Unierecht of het nationale recht wel als handelingsbekwaam is erkend." In Nederland kennen we enkele vormen van entiteiten die zich als persoon voor kunnen doen; de maatschap (7A:1655 BW), de vennootschap onder firma (V.o.f.) (artikel 16 Wetboek van Koophandel) en de commanditaire vennootschap (C.V. of Comm. Venn.) (artikel 19 Wetboek van Koophandel). Daarbij gaat het om overeenkomsten waarbij twee of meer partijen (de maten of vennoten) zich verbinden tot inbreng van vermogensbestanddelen of arbeid met de bedoeling daardoor samen vermogensrechtelijk voordeel te behalen.